Amiens, de kathedraal

De winkels gaan dicht, de stad wordt stiller. Op het plein voor de kathedraal verzamelen zich al wat mensen. Waarom weet ik niet, maar iedereen praat met gedempte stem. Langzaam wordt het donkerder. Op het plein staan vier grijze bouwsels. Als het donker genoeg is ratelen de luikjes open. Een grote lens wordt zichtbaar. Het schemert behoorlijk en het plein is volgestroomd. Iedereen heeft een plekje gevonden op de natuurstenen bankjes of treden en kijkt naar de façade van de kathedraal. Dan klinkt muziek, en een stem. En langzaam licht de kathedraal op. Vanaf vier verschillende punten wordt de façade aangelicht. Ik heb het nu een paar maal meegemaakt en elke keer ontroert het me. De kleuren keren terug. Zo hebben de bouwers het bedoeld, zo heeft de Middeleeuwer de kathedraal gezien. De talloze beelden in schitterende gewaden. Elk detail zorgvuldig ingevuld. Tijdens de uitleg reizen we door de tijd en reizen we over de verschillende portalen. Verschillende groepen lichten op in onvermoede kleuren. Zo blauw moet de mantel van Maria inderdaad geweest zijn. Aan het slot van het exposé staat de hele façade in felle kleuren te gloeien. Iedereen op het plein is geboeid door het ‘wonder’ dat zich in een klein uur voltrok. De projectiecamera’s blijven nog een poos branden, als mensen langzaam opstaan en eerst aarzelend maar later en masse zich dichterbij begeven. Van afstand is het het mooist, want het scherpst. Maar ook dichtbij is het de moeite waard. De blos op de wangen van het Kind, de rijk versierde mantels van de koningen, de guirlandes, de patronen, alles is gefotografeerd en met precisie ingekleurd.

De eerste keer dat ik de kathedraal bezocht was ik er met mijn lief. Het was in mei, maar fris. Een hele ochtend in de kerk, dan voel je de kou tot in je botten! Wat een contrast: de grijze kolos in het heldere daglicht en de mysterieuze gedaante die zich baadt in het licht van de projectoren als de avond is gevallen.

De tweede keer was onze dochter mee. Dit wilde ze ook zien en ervaren. Opnieuw kampeerden we op de eenvoudige kasteelcamping van Bertangles, waar ’s ochtends vroeg het autootje van de bakker luid toeterend de camping op sjeest. Kampeerders in verschillende stadia van kleding strompelen hun tent uit om bagettes, croissants en pains au chocolat te bemachtigen. De bakker is zo weer vertrokken! De derde keer was onze jongste zoon erbij. We waren van de Noord-franse kust op weg naar huis en maakten een omweg speciaal voor de kathedraal. Aanvankelijk ‘boeide het hem niet’, maar toen hij er eenmaal zat was hij ‘om’.

Elke keer dat ik het bijwoonde was de uitvoering verschillend. Aandacht voor de historie van de kathedraal, aandacht voor de personages, de achtergrond van het christelijk geloof zoals beleefd ten tijde van de bouw, de toenmalige techniek, telkens een ander accent. De muziekkeuze was boeiend, steeds stukken gekozen uit de tijd die verteld werd. En de inleiding in het Frans? Een rap tempo en aardig wat jargon, dus pittig…

Reims, Metz, Chartres, Auch, noem maar op. Allemaal hebben ze hun charme. Maar dit is toch wel heel bijzonder. Francoflandres is een streek met een geweldige historische rijkdom. Daarvan getuigen niet alleen de kathedralen, vestingen, kastelen en steden, ook de muziek die werd voortgebracht door componisten uit die streek getuigt van dat roemrijke verleden. Hoe vaker ik er kom, hoe meer de streek me boeit…

La Cathédrale d’Amiens en couleurs

En 2010, pour sa 10ème saison estivale,

 

« Amiens, la cathédrale en couleurs »

propose au public un enchantement renouvelé de la polychromie, avec la musique des mots, le chant de la langue française et un

nouvel univers sonore parcourant les accords d’un répertoire orchestral aux accents lyriques anciens ou plus contemporains…