Le gamin au vélo

Gewone mensen, daar gaat deze film over. In een onooglijk Waals plaatsje. We treffen een jongen in paniek, wanhopig op zoek naar zijn vader die spoorloos lijkt verdwenen. Hij woont in een soort gezinsvervangend tehuis. Er is geen moeder, de vader is met de noorderzon vertrokken. Denk je eens in hoe een kind zich moet voelen. Geen wonder dat Cyril –zo heet hij- dwars en onhandelbaar is. Tijdens zijn radeloze zoektocht –naar zijn fiets en naar zijn vader- belandt hij in de wachtkamer van een arts en terwijl hij probeert te ontsnappen aan zijn verzorgenden klampt hij zich vast aan een wildvreemde vrouw. Deze vrouw –Samantha, kapster- blijkt zich zijn lot aan te trekken. Ze koopt zijn fiets die zijn vader had verkocht en gaat met hem op zoek naar zijn vader. Ze zorgt ervoor dat hij in de weekenden bij haar kan zijn.

Waarom?

Cyril is een dwars en onhandelbaar kind, kwaad tot in zijn vingertoppen, op zijn vader, op het leven. Samantha kan geen liefde aan hem kwijt, en toch probeert ze het. Simpel, zonder opsmuk, zonder iets terug te verwachten. Cyril werkt zich in de nesten, krijgt verkeerde vrienden, en dreigt te ontsporen. Gilles, de vriend van Samantha, loopt niet over van begrip en stelt haar voor de keus: Cyril of hij. Ze kiest voor Cyril.

De jongen pleegt een overval op een kioskhouder en zijn zoon, wordt betrapt en nog net niet veroordeeld omdat de kioskhouder wel wil schikken. Samantha draait voor de (hoge) kosten op. En opnieuw vraag ik me af: waarom?

Samantha doet alles wat zijn echte vader had moeten doen: er voor hem zijn, voor hem gaan, hem weerwoord geven, hem opvoeden. Ze is niets van hem en ze wil alles voor hem zijn. Na zijn misstap en het rechtzetten ervan vraagt Cyril of hij voor altijd bij haar mag komen wonen. Ze zegt ‘ja’. Volstrekt onbegrijpelijk, zeker na wat er gebeurd is.

Waar gaat de film over?

Over schrijnende gevallen van verlaten kinderen? Over de harteloze maatschappij? Over de zorg die met weinig middelen zo goed en zo kwaad als het kan het beste er van maakt? Over hoe kinderen in die omstandigheden zich ontwikkelen? Nee. De film gaat over belangeloze liefde. Samantha, van wie we niet weten of ze ook maar een spat gelooft brengt de liefde die Jezus bedoeld heeft in praktijk. In Mattheüs 25: 40 staat het : “Ik verzeker jullie: alles wat jullie gedaan hebben voor een van de onaanzienlijksten van mijn broeders of zusters, dat hebben jullie voor mij gedaan.” En dat is precies wat ze doet. Geen idee waarom ze het doet. Cyril geeft weinig aanleiding, zijn vader nog minder. Iets in haarzelf brengt haar er toe. Ze is daarbij beeld van Gods ontferming. Wat erg mooi is, is de manier waarop de film laat zien dat onbaatzuchtige liefde ook degene verandert die deze liefde ontvangt. Het is subtiel gedaan, en daardoor sterk.

Wat kan je met deze film?

Zonder er naar te verwijzen laat de film veel aspecten van het christelijk geloof zien, omdat de agapè getoond wordt. Iemand die zoekt naar een toegankelijke metafoor voor het evangelie  heeft er in deze film een gevonden.

Lovende kritieken

Jean-Pierre en Luc Dardenne, broers en regisseurs van de film, hebben goede kritieken gehad voor deze film. De film oogt eenvoudig, maar is zeer indringend. Er zijn voor de kijker vragen te over. Ik word betrokken bij elk moment en leef mee met de personages. Cyril is het ‘ongeleide projectiel’, Samantha is degene die steeds keuzes moet maken. Hoewel Cyril de meest aandacht opeist, speelt Samantha de hoofdrol. De kijker maakt via haar morele keuzes. Cyril snappen we, Samantha totaal niet.

Advertentie